Vorige week kwam er een moeder in de praktijk met haar zoontje van 13 maanden. Moeder en ik kennen elkaar al een tijdje. Ik begeleidde haar in haar beide zwangerschappen en had ook beide zoontjes al een paar maal behandeld. Haar jongste telg zat naar eigen zeggen niet lekker in zijn vel. Na doorvragen bleek dat hij graag overal op wilde klimmen, zich op wilde trekken aan van alles en daarbij regelmatig terug stuiterde op zijn billen. Uit onderzoek bleek dat zijn heiligbeentje minder goed bewoog, samen met enkele lage ruggenwervels, ribben en de eerste nekwervels. Dit patroon zien we regelmatig terug als dreumesen vaak op hun billen vallen. Ik heb de kleine man behandeld. Daar was hij het op sommige momenten niet mee eens. Moeder en ik hebben wat trucs uit de kast getrokken om hem af te leiden, dat lukte gelukkig! Er kon aan het einde van de behandeling zelfs een lach en een zwaai van af.
Een paar dagen later sprak ik de oma van deze kleine jongen. Het eerste wat ze vertelde, was dat ze zo blij was dat ik haar kleinzoon behandeld had. Sinds hij behandeld is, is hij gaan lopen. Hij “rende” zelfs rondjes om de tafel met opa. Het bewegingsverlies van vooral zijn heiligbeen, heeft hem dus behoorlijk in de weg gezeten. Fijn dat het is opgelost!
